ΤΟ ΠΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑ-ΜΑΡΙΩΣ

Από τον Μίμη Κούρτη







ΜΙΑ ΓΕΙΤΟΝΟΠΟΥΛΑ ΕΙΧΕ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΤΗ ΘΕΙΑ-ΜΑΡΙΩ.

-Ε,θεια-Μαριω τι εχς κι εισαι ετσ μπαρμπλωμεν;
-Ωχ ψχημ π ναθε μην ημνα.
-Τι κβεντες ειν εφτες πλες,ετλος νια ταχτκια γναικα;
-Ο προκομενος ο νκοκυρς μ αλκοτισε.Αποστασα νια ζωη να τ κανω ρεμετια.
-Κι ειναι βαρια θεια-Μαργιω;
-Σκουζ ολ νυχτα πως τ πονει η κλια τ .Τι να καμω η δυστχη π ναθε μην εσωνα να τον
επαιρνα.
-Απο τι τουρτανε οι πον;
-Ωχ ψχημ,παλε εψε εμπεκροπιε στο καφενειο,εφαε κι ενα περιδρομο μεζεδες.κλια ειναι εφτην ως ποτενε θα βασταξ.Τι μ ηβρε τν ερμ και τ πολσκοφντσμεν,π ναθε γενω μπκουνια,παρ π τονε πηρα.
-Αφοτς τονε γνωρζες,γιατι τονε παντρεφτκες;
Εγω δεν το ηθελα.Ο πατερα μ τον ηθελε.Αφε μη τονε σκατλιαρησω κι αφτονε.Κι η κουρβα η μανα μ βρουλιστκε να με ξεφορτωθει
-Δε μποργες να φωναξεις ,να σκουξεις;
-Ακρομασ να σ πω τι γινκε.Ο πατερα μ αφοτς ειγδε κι αποειγδε ακου τι σκαρφιστκε.Τουπε τ νκοκυρ ο τατας μ να με βτηξ και να με φλισ.Ογιος εφιλγε τσουπρα ,επρεπε να τ παντρευτει.Νια μερα πλες που ημνα στν αυλη και σαρωνα,με τσακωσε και μοδωκε ενα φλι,π ναθε τ πεσ ο στομας.Κι ετσ τον επηρα.
-Γου καψερη τι σομελε να παθς.Τ δυστχια τ δκη σ ,να μη τ χρωστης ο θεος σε καμινια.
-Ως να κλεισω τα ματια μ ,θα τοχω μεγαλο καρφι,Δεν ημνα γω για τα μσουδια τ μεθυστακα.
-Ο θεος πουν αγπαν να σ διν δυναμ.Παω κι εγω γιατι αργησα και με τσακισ η μαναμ.
Αει στο καλο ψχημ και στν ευκη μ .Παω κι εγω να τελεφωνησω στο κλερο στ χωρα,να μ στειλ κανα κνινο μη λαχ και γεν καλα τ ασιφταο το κορμι.